BABAM

Babam ye­tim­di, yetim bü­yü­müş­tü,
Ye­tim­lik mah­rû­mi­yet değil, belki de bir lü­tuf­du.
Çünkü Duhâ’da Allah bul­muş­tu Râsûl’ü yetim,
Lütf u ke­re­miy­le ey­le­miş­ti O’nu tes­kin ve selîm.
***
Kar­deş­le­ri­nin en kü­çü­ğüy­dü, zeki ve cev­vâl,
Onun için jan­dar­ma yaz­mış­lar­dı şû­be­de der­hâl.
Ba­şa­rı­dan ba­şa­rı­ya koş­muş­tu vatan hiz­me­tin­dey­ken,
Tüm ıs­rar­la­ra rağ­men ay­rıl­mış­tı bu gö­re­vin­den.
***
Ad­li­ye­de zabıt kâ­ti­bi ol­muş­tu ilk önce,
Hâ­ki­min ya­nın­da ça­lı­şır­ken, hu­ku­ku sev­miş­ti bence.
Ka­nun­la­rı öğ­ren­mek için üstün gay­ret sar­fe­der­di,
Nice kanun ki­tap­la­rı oku­yup de­rin­den hıf­ze­der­di.
***
Çok güzel ar­zu­hâl ya­zar­dı, hâ­li­ni arz edene,
Sanki bir hukuk adamı ol­muş­tu tar­zı­nı bi­le­ne.
Avu­kat­lar dahi sana gıpta eder, seni se­ver­ler­di,
Hak­kı­nı tes­lim eder, zâten zâ­tı­nı över­ler­di.
***
Duy­say­dı to­ru­nu­nun hu­kuk­çu ol­du­ğu­nu,
Ço­cuk­lar gibi se­vi­nir, ço­cuk­lar gibi övü­nür­dü.
Ancak ömrü vefa et­me­di bunu gör­me­ye,
Belki vus­la­ta kaldı se­vin­ci­ni söy­le­me­ye.
***
Bir süre sonra ay­rıl­dın ad­li­ye­den,
Nüfus me­mu­ru oldun tez elden.
Na­hi­ye mü­dür­lü­ğü­ne ve­kâ­let eder­ken,
Maraş va­li­si tal­tif et­miş­ti seni ezel­den.
***
Adâ­le­tin te­cel­li­si için ca­nı­nı ve­rir­din,
Hak­sız­lı­ğa da­ya­na­maz ge­re­kir­se ölür­dün.
Zâ­li­min zul­mü­ne baş kal­dı­rır di­re­nir­din,
İsyan ah­lâ­kı­na sahip yiğit bir erdin.
***
Ze­kiy­din, me­de­niy­din, ol­duk­ça bil­gi­liy­din,
Ufkun çok ge­niş­ti, bil­gi­ye çok değer ve­rir­din.
Oku­ya­nı se­ver­din, bizi okut­mak için çır­pı­nır­dın,
“Yeter ki oku­yun, aç kalır yine oku­tu­rum” der­din.
***
Eli­miz­den gel­di­ği kadar oku­duk be babam,
Nâ­mer­de muh­taç ol­ma­dık şükür be babam.
Eğer na­si­ha­ti­ni tut­ma­yıp da oku­ma­say­dık,
El­le­rin ka­pı­sın­da kim bilir ne olur­duk be babam.
***
Allah sen­den razı olsun, sâ­yen­de oku­duk,
İlmin haz­zı­nı tat­tık, âlemi ya­kın­dan ta­nı­dık.
Sen ba­ba­lık gö­re­vi­ni yap­tın, şimdi daha iyi an­la­dık,
Me­kâ­nın Cen­net olsun, nur için­de yat be babam.
***
Yıl­lar ön­cey­di, annem gibi son demde bize gel­miş­tin,
Has­ta­ne­ye gö­tür­dü­ğüm­de ne yazık ki geri dön­me­miş­tin.
İflâh olmaz bir has­ta­lı­ğa dûçar olmuş, şifa gör­me­miş­tin,
Mu­kad­de­rat buy­muş, elden ne gelir ki be babam.
***
12 Nisan 2002 ta­ri­hin­de Rah­met-i Rah­mâ­na ka­vuş­tun,
An­ne­mi uğur­la­dık ar­kan­dan, aynı kab­ris­tan­da bu­luş­tun.
Has­ret­lik bit­miş­tir sa­nı­rım, artık Şeb-i Arûs ola,
Biz­le­ri so­ra­cak olur­san, belki önce ben, ge­li­yo­ruz işte sıra sıra.
21 Mart 2022
İlhan AKAR