Hz.​YUSUF

Oyun ile ba­ba­sın­dan al­dı­lar,
Gö­tür­dü­ler kör ku­yu­ya sal­dı­lar,
Ata­dan yur­dun­dan ayrı koy­du­lar,
Ba­ba­nın has­re­ti yaktı Yu­su­fu.

Kar­deş­ler avına ol­muş­tu düçar,
Ku­yu­da duası koy­ma­dı naçar,
Çı­kar­dı Yu­su­fu ku­yu­dan tüc­car,
Gö­tü­rüp Mı­sı­ra sattı Yu­su­fu.

Nu­ra­ni gön­lü­ne nak­şol­muş ümit,
Uya­nık du­ru­yor, oku­yor tah­mid,
Ruhu hakka bağlı, di­lin­de Tev­hid,
Sabrı se­la­me­te attı Yu­su­fu.

Yüzü güneş gibi, gü­zel­den güzel,
Ha­ya­tı aleme örnek ne güzel,
Ca­nı­na kast etti, bir başka güzel,
Ka­de­ri zin­da­na bastı Yu­su­fu.

Ze­li­ha bir aşk oyunu çe­vir­di,
Yusuf bu tek­li­fi geri çe­vir­di,
İfti­ra­yı ihlas ile de­vir­di,
Ha­ki­kat ye­ti­şip tuttu Yu­su­fu.

Acı­la­rı yen­miş, gö­nül­ler almış,
İyilik af dolu bir yaren olmuş,
So­nun­da Mı­sı­ra hü­küm­dar olmuş,
Olay­lar pey­gam­ber etti Yu­su­fu.

Uçu­rum­lar me­yi­li­ne yı­kı­lır,
Taş gö­nül­ler sert top­ra­ğa ça­kı­lır
Ma­dal­ya­lar ha­ki­ka­ta ta­kı­lır,
Hak Teala ölçtü tart­tı Yu­su­fu.