ÖLÜM

Kul devran sürerken fani mekânda,
Ansız hitam bulur şöhrette şanda,
Sayılı nefesin bittiği anda,
Ömrün tükendiği zamandır ölüm...

Adem’den buyana gelen ve giden,
İlahi hikmettir bilinmez neden,
Sonsuz kainatı yoktan var eden,
Yüce Rabbimize İmandır ölüm...

“Belâ diyen ruhlar”aslına koşar,
Hakk yolundan ne usanır ne şaşar,
Faniden bekâya göçerken beşer,
Yoktan var edene emândır ölüm...

Kısacık ömrümüz kervanda mola,
Aldanıp güvenme makama mala,
Rabbine ram olmak yakışır kula,
Bozar ağız tadın yamandır ölüm...

Feryâtlar figânlar bir fayda vermez,
İşitmez kulaklar gözlerde görmez,
Aklı cüz-i külli-akıla ermez,
Hakk yolcusu kula mihmandır ölüm...

Eriştiği anda başlar döndürür,
Şahı padişahı tahttan indirir,
Hasret firkât ateşini söndürür,
Dost ile buluşmak bayramdır ölüm...

Gönül ehli kullar seyreder Arşı,
Bakmakla doyulmaz ilâhi çarşı,
Kimin ne haddine gelinmez karşı,
Devasız dertlere dermandır ölüm...

Günah sevap Hak mizanda tartılır,
Sanmayın’ki üzerleri örtülür,
Kırılır kalemler kağıt yırtılır,
Kulun sığındığı limândır ölüm...

Sabır Şair Bulut hayır şer kader,
Yaşam gâhi sevinç gâhi’de keder,
Uzayıp kısalmaz tecelli eder,
Yüce yaratandan fermandır ölüm!..