ÖFKE

Ne bo­şu­na kı­zar­sın, sana gü­lü­yor adap,
Hid­de­tin teh­li­ke­si, her­ke­se ayan beyan,
Dost­lar yar etmez seni, yere ba­tı­rır gadap,
Gel vahim du­rum­lar­dan, mutlu sa­bı­ra dayan.

İç dün­ya­dan fış­kı­ran, çok acı bir mu­si­bet,
Öf­ke­nin me­la­ne­ti, yer ile gökte şayan,
Bu sana büyük bela, tam kalp­le­re isa­bet,
Gel vahim du­rum­lar­dan, tatlı sa­bı­ra dayan.

Sabır gü­cü­nü kul­lan, derin sü­ku­ne­te dal,
Hal­le­ri­ne ba­kı­ver, Fra­vun Neron Noyan,
Kük­re­yip al­çal­dı­lar, dü­şen­ler­den ibret al,
Gel vahim du­rum­lar­dan, mutlu sa­bı­ra dayan.

Aklı gönlü per­de­ler, seni kör eder gadap,
Eş dost seni terk eder, yal­nız ka­lır­sın üryan,
Şunu her dem unut­ma, boğar in­sa­nı gir­dap,
Gel vahim du­rum­lar­dan, kutlu sa­bı­ra dayan.

Şu öf­ke­ni kont­rol et, uyan af yo­lu­nu tut,
Bunu ha­fi­fe alma, sonra ka­lır­sın yayan,
Sana düş­man­lık eden, kini kav­ga­yı unut,
Gel vahim du­rum­lar­dan, atlı sa­bı­ra, dayan.

Şu hayat ki­ta­bın­da, nice olay­lar gör­düm,
Ta­ri­he ya­zıl­mış­lar, çek­miş­ler zarar ziyan,
Başta kız­mış kı­zar­mış, sonun ne­da­met gör­düm.
Gel vahim du­rum­lar­dan, tatlı sa­bı­ra dayan.