TÜR­KÜ­LER

Seven başka söy­ler, ay­rı­lan başka,
Aşı­ğın boy­nu­nu büker tür­kü­ler.
Genci başka söy­ler yaş­lı­sı başka,
Gö­nül­den ge­çe­ni döker tür­kü­ler.

Gur­bet tür­kü­le­ri çok daha başka,
Bül­bül de şa­kı­yor ge­lin­ce aşka,
Se­ve­ne ay­rı­lık ol­ma­sa keşke,
Kül­len­miş ateşi yakar tür­kü­ler.

Türkü Tür­ki­ye’dir coşup çağ­la­tır,
Kimi neşe verir kimi ağ­la­tır,
Sevda tür­kü­le­ri yürek dağ­la­tır,
Sel olur gö­nü­le akar tür­kü­ler.

Dudak mı­rıl­da­nır göz­ler des­tek­ler,
Seven sev­di­ği­ni umut­la bek­ler,
Boş olan yü­re­ğe sev­da­yı ekler,
Tutar ken­di­si­ne çeker tür­kü­ler.

Sev­gi­nin di­li­dir aşı­ğın sazı,
Bül­bü­lün her şeyi ba­ha­rı yazı,
Dil­ler­de nağ­me­dir gü­ze­lin nazı,
Bağ­rı­na sev­da­yı sokar tür­kü­ler.

Mahir âşık olmuş büyük Ül­kü­ye,
Ülkem ilham olmuş nice tür­kü­ye,
Tür­kü­ler di­ya­rı canım Tür­ki­ye,
Her yere to­hu­mu eker tür­kü­ler.

Mahir Baş­pı­nar (15.08.2007)