NE GÜ­ZELSİN ELBİSTAN’IM!

Deste deste hece düz­düm
İçim­den ge­le­rek yaz­dım
Alnım açık sende gez­dim
Ne gü­zel­sin El­bis­tan’ım!

Dert­le­rin çok, zor hal­le­rin
Cey­han dan açar gül­le­rin
Sus­maz öter bül­bül­le­rin
Ne gü­zel­sin El­bis­tan’ım!

Şar Da­ğı­nın ete­ğin­de
Arı­la­rın pe­te­ğin­de
Yi­ğit­le­rin ota­ğın­da
Ne gü­zel­sin El­bis­tan’ım!

Se­nin­le doğ­dum ya­şa­rım
Kır, ba­yı­rın­da ko­şa­rım
Dicle gi­bi­yim co­şa­rım
Ne gü­zel­sin El­bis­tan’ım!

Sen­den ayrı kal­mak yara
Dü­şü­rür yü­re­ği hara
Di­le­rim düşme sen dara
Ne gü­zel­sin El­bis­tan’ım!

CEREN’im yaşar il­çe­de
Te­bes­süm eder leh­çe­de
Çi­çek­le­rin var bah­çe­de
Ne gü­zel­sin El­bis­tan’ım