BU GECE

Bit­mi­yor ge­ce­ler şafak at­mı­yor,
Anı­lar pus­lan­dı yine bu gece.
Çöktü üze­ri­me kâbus git­mi­yor,
Sa­at­ler pas­lan­dı yine bu gece.

Ta­ka­tim tü­ken­di kal­ma­dı canda,
Ge­lir­dim el­le­rim olsa da kanda.
Ha­fif­çe uy­ku­ya dal­dı­ğım anda,
Ha­ya­lin ses­len­di yine bu gece.

An­sı­zın ka­pı­mı çal­dı­ğı gibi,
Hap­so­lup içim­de kal­dı­ğı gibi,
Her gece rü­yam­da ol­du­ğu gibi,
Om­zu­ma yas­lan­dı yine bu gece.

Meğer boşa imiş, bunca te­la­şım,
El­le­rim koy­num­da bü­kül­dü başım,
Tu­ta­ma­dım aktı gitti göz­ya­şım,
Yas­tı­ğım ıs­lan­dı yine bu gece.

Kal­ma­dı me­ca­lim, git­mez aya­ğım,
Bit­miş­ti geç­miş­le, kop­muş­tu bağım,
Ta­ru­mar olun­ca gönül ota­ğım,
Ça­re­siz us­lan­dı yine bu gece.

Mahir’im ço­cuk­ça çok kurgu kur­dum,
Kur­dum da ken­di­mi bo­şu­na yor­dum.
Açtım gönül kapım, saç­tım sa­vur­dum,
Sil baş­tan süs­len­di yine bu gece.

Mahir Baş­pı­nar