BAH­ÇEM­DEKİ DO­LU­NAY

Şirin bir bah­çe­miz vardı,
Kö­yü­mün or­ta­sın­da,
İçinde meyve ağaç­la­rı,
Et­ra­fın­da sıra sel­vi­ler.
***
Geniş yap­rak­la­rıy­la bir dut ağacı,
Al­tın­da bir masa ve san­dal­ye,
Ge­ce­le­rin ses­siz­li­ğin­de,
Ses­le­rin se­si­ni din­ler­dim.
***
Gök­yü­zü pırıl pı­rıl­dı,
Do­lu­nay muh­te­şem,
Işık­la­rı­nı sa­lar­dı göz­le­ri­me,
San­dal­yem­de otu­rur­ken.
***
Göz göze ge­lir­dik utan­gaç ve çe­kin­gen,
Arada bir ba­ kış­la­rı­nı ka­çı­rır­dı ben­den,
Selvi ağa­cı­nın yap­rak­la­rı usul usul dans eder­di,
Esen mel­tem ye­li­nin tatlı mû­si­kî­sin­den.

***
Genç­li­ği­min ba­ha­rın­day­dım,
Henüz on sekiz ya­şın­day­dım,
Te­fek­kür eder­dim âlemi,
Bah­çem­de­ki do­lu­na­yı sey­re­der­ken.
***
Ba­kı­şır, hâl­le­şir­dik,
Mu­hab­be­te dalar söy­le­şir­dik,
Her­kes kan uy­ku­day­ken,
Derin derin dert­le­şir­dik.
***
O beni an­lar­dı, ben de onu,
Ni­hâ­ye­tin­de O’ndan gel­miş­tik.
Var­lık bir âyet değil miydi?
Var­lı­ğı oku­ma­ya gel­miş­tik.
03 Ekim 2023
İlhan AKAR