YORGUNUM

Yıl­la­rın ar­dın­dan koşar du­ru­rum,
Deli den­giz dü­i­ün­ce­ler yo­ra­rım,
Akıl almaz ha­yal­le­ri ku­ra­rım,
Men­zi­li he­ze­yan yol­dan yor­gu­num.

Dü­şün­ce­ler doğar ölür bey­nim­de,
Belli hak­kın emri farz­dır boy­num da,
Da­vam­da he­def­ler saklı koy­num­da,
Da­va­dan ha­ber­siz kul­dan kır­gı­nım.

İçimi ke­mi­rir bin türlü kuşku ,
Bir aksi ku­run­tu, midem de eşki,
Unut­tu­rur bana ilahi aşkı,
Sahte sev­gi­ler­den gül den ar­gı­nım.

Al­lah­tan mah­rum da dev­let­ten uzak,
Ka­ri­ye­ri zayıf amacı tuzak,
İçi mey­me­net­siz, hal­le­ri zik zak,
Öl­çü­sü bo­zul­muş elden dar­gı­nım.

Kimse ömür boyu bah­ti­yar olmaz,
Her zaman her yerde um­du­ğun bul­maz,
Şu nef­sin çu­va­lı boş kalır dol­maz,
Yatar kal­kar doy­maz hal­den gar­gı­nım.

Var git mu­hab­be­tin ka­pı­sı sen ol
Nehir gibi çağla, de­niz­le­re dol,
Bu sev­dan dün­ya­ya ya­yıl­sın kol kol,
İti­ka­dı doğru kula vur­gu­num.

Gön­lü­me so­rar­san beyim bel­de­yim ,
Bil­mez­ler ki bir muz­da­rip hal­de­yim,
Gü­lü­mü yi­tir­dim kuru dal­da­yım,
Gür­lek der ki bende ondan dur­gu­num.


Yem­li­ha Gür­lek