GI­DIK­LA

Gı­dık­la…
Kim­se­le­ri yıl­dır­ma­dan gı­dık­la.
Gı­dık­la ki! Çorap gibi sö­ kül­sün,
Ku­cak­ta­ki taş­lar bir bir dö­kül­sün.
Sanma ya­pı­lan­lar yana kar kalır,
Gün gelir hak­lı­lar hak­lı­nı alır.
Maz­lum­la­rın “ah”ı kal­maz­mış yerde,
Tövbe et gö­zü­ne in­me­den perde.
Yüze gülüp ar­ka­sın­dan atanı,
Fazla olur üç ku­ru­şa sa­ta­nı.
Ateşi ört­sen de du­ma­nı çıkar,
İçten içe büyür her­ke­si yakar.

Gı­dık­la…
Kim ol­du­ğun bil­dir­me­den gı­dık­la.
Gı­dık­la ki! Pis ko­ku­lar da­ğıl­sın,
Mağ­rur baş­lar ön­le­ri­ne eğil­sin.
Sen ken­di­ni ölüm­süz mü sa­nır­sın,
Sa­nır­sın da şan şöh­re­te ka­nar­sın.
Çıkar varsa al­kış­la­yan çok olur,
Tö­kez­ler­sen tüm dost­la­rın yok olur.
Ka­pı­lır­san şayet nef­sin ye­li­ne,
Yel seni sa­vu­rur na­mert eline.

Gı­dık­la…
Yavaş yavaş, sal­dır­ma­dan gı­dık­la.
Gı­dık­la ki! Dos­tun sana gü­ven­sin,
Dos­tun, dosta olan yar­gı­yı yen­sin.
Ağ­la­ma­sın artık gül­sün be­be­ler,
Neden kara top­rak bağ­rın­da beler.
Zen­gin fakir, siyah beyaz ayır­mak,
Kula ya­kı­şır mı? Kulu ka­yır­mak.

Gı­dık­la…
Ya­ta­ğın­dan kal­dır­ma­dan gı­dık­la.
Gı­dık­la ki! Mahur yüz­ler ak ola,
Yü­rek­ler arı­nıp pür_i pak ola.
Can­dan cana gü­lü­cük­ler sa­çıl­sın,
Ya­nak­ta ren­gâ­renk gül­ler açıl­sın.

Gı­dık­la…
Mahir uz uz, öl­dür­me­den gı­dık­la.
Gı­dık­la ki! Bu­lut­la­ra çı­ka­lım,
El gö­züy­le ken­di­mi­ze ba­ka­lım.

Mahir Baş­pı­nar