ELBET SENDE YA­ZAR­SIN

Bu âle­min için­de, Kü­re-i arz bir zerre,
O zer­re­nin için­de, beşer düşer her şerre.
Ben­cil bir yaşam için, eğer olur­san kin­dar,
Huzur bul­mak na­fi­le, yenin olur sana dar.

Kalp gö­zü­müz açıl­sa idrak etsek ha­ya­tı,
Ne­fis­ler zapt al­tın­da bir­leş­se doğu batı.
De­ği­şir denge düzen Ni­ zam-ı Âlem ile
Vuku bulan so­ru­nu çö­zer­sek kalem ile

Ka­zın­sın bel­lek­le­re kolay kolay çık­ma­sın,
Su serp­sin se­rin­let­sin, kor dü­şü­rüp yak­ma­sın.
Dü­rüst insan ol­ma­nın re­çe­te­si çok acı,
Eği­lip bü­kül­me­mek onun bir tek İlacı.

Rüz­gâ­rın eş­li­ğin­de raks eder­ken yap­rak­lar,
Zaman öyle akar ki! Saç­la­ra düşer aklar.
Sevgi ile te­ma­şa, âlâ eder her kulu,
O, in­sa­nın özün­de, yok­tur onun okulu.

Ke­le­bek ka­na­dın­da umut yol­cu­la­rı­yız,
Dünya denen ko­va­na bal bı­ra­kan arı­yız.
Öyle bir gün gelir ki! Çev­ren­de per­va­ne­ler
Teker teker kay­bo­lur yok olur o da­ne­ler

Yü­rür­ken çığır aç ki! Âlem gel­sin pe­şin­den,
Ay­dın­lan­sın bu günün fark­lı olsun ki! Dün­den.
Mahir, yaz­mak is­te­ği tüm ben­li­ği­ni sar­sın,
O ye­te­nek sende var, elbet sende ya­zar­sın.

Mahir Baş­pı­nar 15.01.2021