BI­RAK­MA YARAB

İblis ayine dur­muş sanki tavaf edi­yor
Nef­si­mi­zin eline bı­rak­ma bizi Rabb’im!
Gaf­let uy­ku­sun­da­yız oysa Kur-ân ne diyor
Nef­si­mi­zin eline bı­rak­ma bizi Rabb’im!

İkra diyor baş­lar­ken biz­le­re ilk sö­zün­de
Hep iyi­lik em­re­der kula otuz cü­zün­de
İlk­ba­har­da, ya­zın­da hatta gelen gü­zün­de
Nef­si­mi­zin eline bı­rak­ma bizi Rabb’im!

Biz­ler garip ku­lu­nuz altı üstü be­şe­riz
Zaman gelir el­bet­te yo­lu­muz­dan şa­şa­rız
Eli­miz­den tu­tar­san dağı taşı aşa­rız
Nef­si­mi­zin eline bı­rak­ma bizi Rabb’im!

En büyük düş­ma­nı­mız pe­şi­miz­den ge­li­yor
Ne kadar di­ren­sek de zır­hı­mı­zı de­li­yor
Gü­na­hın çu­ku­run­da kü­lü­mü­zü eli­yor
Nef­si­mi­zin eline bı­rak­ma bizi Rabb’im!

Al­dı­ğı­mız ne­fes­te aş­kın­la kuşat bizi
Sana layık kul eyle öy­le­ce yaşat bizi
Ki­bir­le ni­kah­la­ma tez günde boşat bizi
Nef­si­mi­zin eline bı­rak­ma bizi Rabb’im!

El açtı bak KUL CEREN sen­den yar­dım di­li­yor
Bu­ğu­lan­dı göz­le­ri, kir­pik­le­ri çi­li­yor
Af et­me­yi se­ver­sin bunu iyi bi­li­yor
Nef­si­mi­zin eline bı­rak­ma bizi Rabb’im!