GÖNÜL (Düş Artık Yakamdan)

Bir kere kanmışım bir daha kanmam,

Düş artık yakamdan bırak be gönül.

Emin ol adını bir daha anmam,

Düş artık yakamdan bırak be gönül

Takatim tükendi gayrı yoruldum,

Coşkun sel gibiydim aktım duruldum.

Aynı kurşun ile çok kez vuruldum,

Düş artık yakamdan bırak be gönül.

Körelttin duygumu hissetmez oldum,

Hazan vurmuş gibi sarardım soldum,

Nefes alamadım çoktan boğuldum,

Düş artık yakamdan bırak be gönül.

Beni benim ile küskün eyledin,

İçine kapanmış suskun eyledin,

Sen beni akıldan miskin eyledin,

Düş artık yakamdan bırak be gönül.

Tersine döndürdün yazım kışımı,

Dertten derde saldın dertsiz başımı.

Bülbülken lal ettin gönül kuşumu,

Düş artık yakamdan bırak be gönül.

Devirdin dünya mı başıma yıktın,

Çaresiz bıraktın boynumu büktün,

Mahir’im, gözümde ne de büyüktün,

Düş artık yakamdan bırak be gönül.

Mahir Başpınar